دنتوکورس

 esthetic width ، موضوع سیزدهمین قسمت از پادکست دنتکست را در دنتوکورس برای شما بازنشر کرده ایم.

دنتکست یک پادکست متعلق به دکتر فواد شهابیان متخصص پروتز های دندانی میباشد که درباره مفاهیم مختلف پروتز مقاله خوانی انجام میدهند.

منبع این پست کانال تلگرامی پادکست دنتکست دکتر شهابیان میباشد.

توضیحات این پست:

در قسمت سیزدهم دنتکست در مورد esthetic width صحبت میکنیم.

با شنیدن این پادکست  با مفهوم umbrella effect آشنا میشید و این مساله باعث میشه برای بیمارتون در نواحی قدامی روکش های زیباتری کار کنید و‌نتیجه ی بهتری بگیرید.

@dr_foadsh
لینک اینستاگرام:
Instagram.com/dr.foad.shahabian

سلام من دکتر فواد شهابیان هستم و این قسمت سیزدهم دنتکسته
در این پادکست میخوام راجع به یکسری اصطلاحات صحبت کنم که قسمت اصلی ان esthetic width
است و رفرنس صحبتهامون هم مقاله ای به همین نام یعنی esthetic width in protosthodontist
نوشته پاسکال مانیه. مقاله جدیدی نیست ومتعلق به سال 1999 است اما نکات جالبی دارد و یکسری
مطالبی را مطرح میکند که شاید کاربردی باشد و یکسری از سوالهایی که در ذهنمان است برطرف شود
مثلا شما ممکن است که یک روکش زیرکونیا در فک بالا تحویل بیمار دهید و به نظرتان همه چیز اوکی
است ولی وقتی بیمار صحبت میکند میبینید که لثه حالت تیره دارد به نظر خودتان زیرکونیا کار کردید و
به بیمار هم گفته اید که چون فلز ندارد لثه سیاه نمیشود. از دندان هم که عکس میگیرید لثه سیاه نیست اما
وقتی بیمار صحبت میکند این ویو را به شما میدهد که انگار لثه سیاه است. این مقاله راجع به این قضیه
است که داستان چیست و چرا اینگونه میشود و چطور میتوان این مسئله را حل کرد.
خیلی نمیخوام وارد مقاله شم و اصل ان را داخل کانال میگذارم. مقاله خوبیست وخیلی به جزئیات
پرداخته است. اینکه مثلا باتوجه به اینکه ادهزیو دنتیستری هست الان دیگر رستوریشن ها مثل قبل
استفاده نمیشود و رستوریشن تردیشنال یا همان روکشها که اینجا بیشتر منظور PFM است، نوشته است
وقتهایی استفاده میشود که تخریب دندان زیاد باشد یا کراون رستوریشن های قبلی را بخواهیم جایگزین
کنیم که حالا ممکن است all ceramic باشد، PFM باشد یا یک همچین مسائلی. یکی از مهمترین
پارامترها برای طراحی پروتز ثابت همانجوری که همه‌مان میدانیم biological width است که طول
یونیت دنتوجینجیوال است که اگر محل مارژینمان را درست بگذاریم، باعث میشود که سلامت لثه حفظ
شودو بافت connective tissue و dentogingival unit سالم بماند و اگر به این عرض تعدی
نشود، لثه که سالم بماند پروتزمان هم زیبا خواهد بود.
اما درمورد esthetic width اول باید بگوییم که منظور از ان چیست. همان رستوریشنی را که به
لابراتوار میدهیم و میگوییم که برایمان shoulder porcelain درست کند، یعنی فریم فلزی حداقل در
ناحیه باکال تا فینیشینگ لاین نیاید و یک تا یک و نیم میل بالاتر از فینیشینگ لاین باشد و بعد ناحیه ای
که با فینیشینگ لاین فاصله دارد را از لابراتوار میخواهیم که با شولدر پرسلان پر کند و فرم دهد. به ان
فاصله esthetic width میگویند و حالا میگوییم که چرا معتقد است این فاصله اهمیت زیادی دارد و
چجوری باید این را برقرار کنیم. این esthetic width را اگر بخواهیم برقرار کنیم گفتیم که باید از
فینیشینگ لاین بالاتر باشیم و یک مقدار فاصله داشته باشیم. پس اول باید biological width را بدانیم،
بعد باتوجه به ان فینیشینگ لاین را مشخص کنیم و بعد که مشخص شد از ان یک فاصله ای بگیریم و
فریممان را طراحی کنیم‌. روشی که برای تعیین محل فینیشنگ لاین گفته است این است که ما
retraction cord را بدون فشار زیر لثه میگذاریم و بعد سطح فوقانی ان میشود محل قرار گیری
فینیشنگ لاین. اگر فینیشینگ لاین آنجا قرار بگیرد به biological width دست درازی نمیشود و
وضعیت پریودنتالمان اوکی خواهد بود. حال که فینیشینگ لاینمان را اوکی کردیم و میدانیم که نقطه
شروعمان کجاست میتوانیم یک تا یک و نیم میلی متر از ان بالاتر برویم و تکنیسینمان برایمان
رستوریشن شولدر پرسلان را میسازد. پس همانطوری که که شما میخواهید یک رستوریشن بسازید و
برای زیبایی و سلامت لثه، به biological widthاحترام میگذارید، در ناحیه قدامی هم پاسکال مانیه
معقتد است که باید esthetic width را حین طراحی فریم ورک رعایت کنیم و بین ناحیه کرونالی لثه
و مارژین سرویکالی فریمتان باید فضایی وجود داشته باشد تا بتوانید از شولدر پرسلانها استفاده کنید.
البته این را دارم میگویم که esthetic width منظورش چیست و چگونه تعیین میشود و علتهایش را
برایتان میگویم ولی میخواهم بدانید که همانطور کهbiological width مهم است در ناحیه قدامی هم
esthetic widthمهم است یعنی اگر شما فریمی استفاده میکنید که ان فریم کدر است یا مات است یا
نور را از خودش به خوبی رد نمیکند(ترنسلوسنت نیست) مثلا فلز است یا زیرکونیای غیرشفاف است،

شما باید در ناحیه قدامی این esthetic width را رعایت کنید و از فینیشینگ لاین فاصله دهید. حالا
چیزی که اشاره کرده است این است که کراون های متال سرامیکی که کلارلس هستند تحمل فشار
اگزیالشان کاملا مشابه رستوریشنهای کانونشنال است. درست است که نتیجه مکانیکالی ان ها یکی است
اما نتیجه اپتیکال کاملا متفاوت است. وقتی فریم ورکاتان کاملا فلزی است در نواحی مارژین یا مثلا ماده
ای که ترنسلوسنسی کمی دارد این باعث کاهش برایتنس در لبه میشود و ایجاد حالتی میکند به نام امبرلا
افکت. اصلا این مقاله را به این دلیل انتخاب کردم که خود من تا قبل از این مقاله با چیزی به نام امبرلا
افکت اشنا نبودم و خودم فکر میکردم که علت اینکه ما رستوریشن کلارلس استفاده میکنیم فقط برای این
است که اگر بعدا کروژنی رخ داد لثه سیاهرنگ نشود اما علت اصلی ای که استفاده میشود طبق چیزی
که پاسکال مانیه گفته است این است که حالت امبرلا افکت را نداشته باشیم و چیزی که جالب است این
است که این امبرلا افکت فقط مربوط به رستوریشن های فلزی(انهایی که فریم فلزی دارند) نیست و
رستوریشن زیرکونیایی هم اگر داشته باشید و ترنسلوسنس نباشد اگر esthetic width را رعایت نکنید
این امبرلا افکت را ایجاد میکند. در ادامه توضیح میدهیم که امبرلا افکت چیست.
درمورد امبرلا افکت بیشتر منظور لب بالا است. یک چتر را در نظر بگیرید. یک دسته دارد و در بالا
هم خود چتر قرار دارد. این لب بالا را مثل چتر در نظر میگیرید و لثه و دندانها را مثل دسته چتر.
میگوید وقتی که شما میخواهید ویژگی های بصری یک رستوریشن را بررسی کنید شما باید اثر لبها به
خصوص لب بالا را بررسی کنید. چون لب بالا روی اینترکشن نور با دندان و بافت اثر میگذارد. شما
وقتی لبها را retract میکنید مثلا میخواهید عکس داخل دهانی بگیرید ، گسترش اپیکالی فریم ورک و
اینکه فریم ورک دقیقا تا فینیشینگ لاین بیاید یا مثلا فاصله داشته باشد روی ویژگی بصری هیچ اثری
ندارد چون نور مستقیم میتواند برود تولی لثه و در بافتها پخش شود و شما چیز خاصی نمیبینید و همه
چیز نرمال است اما وقتی لب بالا سرجایش می اید قضیه عوض میشود چون لب بالا باعث میشود نور
نتواند مستقیم به لثه بخورد و در لثه پخش شود و مسئله ای که ایجاد میکند این است که چون در بافتهای
پریودنتال نفوذ مستقیم نداریم اگر فریم ورک کوتاه شده باشد امبرلاافکت ایجاد نمیشود چون نور میتواند
از ناحیه سرویکال به داخل بافتهای لثه هم برود یعنی در سرویکال دندان بیاید و از انجا درون بافتهای
لثه برود و همه چیز نرمال باشد اما اگر شما فریم ورکی استفاده کنید که ترنسلوسنت نباشد و نگذارد که
نور رد شود و به شکل غیرمستقیم به لثه برسد وقتیکه لب سرجایش است و بیمار صحبت میکند احساس
میکنی که لثه بیمار سیاهرنگ و تیره است. پس دوباره میگویم که منظور از امبرلا افکت این است که
لب بالا مانع این میشود که نور به طور مستقیم به لثه بین دندانی برسد و اگر سرویکال دندان هم
ترنسلوسیشن خوبی نداشته باشد یعنی ترنسلوسنت نباشد نمیگذارد که نور به صورت غیرمستقیم به این لثه
برسد و شما وقتیکه بیمار صحبت میکند حتی اگر روکش زیرکونیا داشته باشد و فلز وجود نداشته باشد و
فقط نور رد نشود باز هم وقتیکه صحبت میکند حالت تیرگی را در لثه اش میبینیم و راهش هم این است
که فریم کوتاهتر ساخته شود و esthetic width رعایت شود تا نور وقتیکه به سرویکال دندانها
میخورد بتواند به شکل غیرمستقیم در بافتهای پریودنتال منتشر شود و حالت سیاهی را ایجاد نکند.
این مقاله بازهم ادامه دارد. هدف من این بود که راجع به esthetic width توضیح دهم و اینکه شولدر
پرسلان را برای زیرکونیا هم میشود استفاده کرد و طبق نظر پاسکال مانیه اگر زیرکونیامان ترنسلوسنت
نباشد باید استفاده کرد. مطالب دیگر را میتوانید از اصل مقاله بخوانید.