لحیم در پروتز ثابت

لحیم در پروتز ثابت.

اصولا در کار پروتز ثابت اگر بخواهیم بدترین کار ممکن رو نام ببریم :

بسمه تعالی ، لحیم !

لحیم کردن شرایط خاصی دارد ،
بسیار نسبت به متریال و نسبت به پروسه انجام کار حساس است ،
و در بهترین شرایط هم عوارض متعددی دارد .
لحیم کردن در اصل و اساس برای فریم‌های طلا تعریف شده است ، اما در ادامه با همه گیر شدن آلیاژ های بیس متال ، برای این موارد هم مدیفیکیشن هایی پیدا کرد .

برای لحیم گپ موجود بین دو قطعه فریم اندازه مشخصی دارد ، نباید از یک دهم میلیمتر کمتر باشد چون اساسا لحیمی در آن بین قرار نخواهد گرفت.
همچنین نباید بیش از سه دهم میلیمتر باشد چون استحکامی نخواهد داشت .
حد اپتیمم این گپ دو دهم میلیمتر است ،
و پر واضح است که فراهم کردن این گپ ۲۰۰ میکرونی اصلا کار ساده ای نیست .
حتی اگر فریمی که راک دارد با ظرافت کات شود ، نشست هر کدام از،سگمنت ها در محل درست خود گپی بسیار بزرگ تر از این اعداد ایجاد خواهد کرد.
نتیجتا در بسیاری موارد انجام آن را بصورت اصولی غیرممکن میسازد .

وجود خود لحیم با دمای ذوبی بسیار پایین تر از آلیاژ فریم ، یک نقطه حساس به حرارت در سیکل های پرسلن در میانه فریم ورک فلزی ایجاد میکند .به طوری که گاهی با لحیم راک فریم حذف میشود.اما پس از پخت های مکرر در کوره پرسلن دوباره راک بازمیگردد.

وجود لحیم در یک گپ ، به عنوان یک حلقه ضعیف در زنجیره فریم عمل کرده و ریسک شکستن فریم را در این نقطه بالا میبرد.

وجود ترکیباتی که در لحیم برای چسبندگی به آلیاژ وجود دارد ، میتواند باعث ایجاد اکسید و سوختگی و ایجاد حباب در پرسلن شود.
همچنین تغییر رنگ پرسلن در آن ناحیه از دیگر عوارض لحیم است

در نتیجه ، اصولا لحیم را به لحاظ کلینیکی یک پروسه نامطلوب ارزیابی میکنند .
یکی از بهترین کارها در این مورد پیشگیری است
استفاده از روش های قالب گیری دقیق و به دنبال آن استفاده از مواردی مثل وریفیکیشن جیگ و یا فریم های پیش ساز مثل دورالی یا PMMA کمک میکند که نیازی به لحیم برطرف شود .

گو اینکه در برخی موارد و ساخت برخی رستوریشن ها اصلا امکان لحیم وجود ندارد ( زیرکونیا ) و این تمهیدات به راحتی ما را به یک فریم فیت و پسیو میرساند .

منبع : گروه تلگرامی دکتر جوان

در دنتوکورس شما میتوانید به مطالب جمع بندی دکتر جوان به صورت دسته بندی منظم دسترسی راحت و سریع داشته باشید.