در مورد طراحي پروتز پارسيل كلاس دو به همراه يك مديفيكيشن ، دو دندان نقش مهمي در طراحي درست و تعادل بيومكانيك دارند :

دندان پايه انتهاي آزاد ، دندان پايه قدام مديفيكيشن

١ ) دندان پايه انتهاي آزاد :

الف ) در صورتيكه رست ديستال انتخاب شود :

# ميتوان از آندركات مزيوباكال با كلاسپ فلكسيبل استفاده كرد. ( Wrought Wire )

# ميتوان از اندركات ديستوباكال با T-bar , half T يا hair pin  استفاده كرد.

نكته :

عمر كلاسپ WW نسبت به كلاسپ هاي ريختگي كمتر است.

ب) در صورتيكه از رست مزيال استفاده شود :

ميتوان اندركات ميدباكال يا مزيو باكال توسط كلاسپ i-bar استفاده كرد ( RPI )

نكات :

# در مواردي كه عمق وستيبول كم باشد يا آندركات نسج نرم داشته باشيم امكان استفاده از i-bar نداريم.

# براي آندركات مزيوباكال ميتوان از كلاسپ ريختگي بدون تكيه به دندان در بالاي خط hight of contour نيز استفاده كرد. ( RPA )

# استفاده از آندركات ديستو باكال باعث اورلود دندان در هنگام جويدن ميشود.

# از معايب رست مزيال ، گير غذايي در ديستال است.

٢ ) پايه قدامي مديفيكيشن :

همواره از رست ديستال استفاده ميشود ،

اگر گير مجموعه پروتز كافي باشد روي اين دندان اصولا كلاسپ گير لزومي ندارد.

براي استفاده از آندركات مزيوباكال از كلاسپ فلكسيبل استفاده ميشود. ( Wrought Wire )

براي استفاده از اندركات ديستوباكال از كلاسپ i-bar يا half T استفاده ميشود.

نكته :

رست روي اين دندان نقش نگهدارنده غير مستقيم و كنترل حركات دور از نسج بيس انتهاي آزاد را نيز بر عهده دارد.

در دنتوکورس شما میتوانید به مطالب جمع بندی دکتر جوان به صورت دسته بندی منظم دسترسی راحت و سریع داشته باشید.