افزایش VD ، موضوع چهاردهمین قسمت از پادکست دنتکست را در دنتوکورس برای شما بازنشر کرده ایم.

دنتکست یک پادکست متعلق به دکتر فواد شهابیان متخصص پروتز های دندانی میباشد که درباره مفاهیم مختلف پروتز مقاله خوانی انجام میدهند.

منبع این پست کانال تلگرامی پادکست دنتکست دکتر شهابیان میباشد.

توضیحات این پست:

در قسمت چهاردهم دنتکست در موردافزایش VDصحبت میکنیم.

با شنیدن این پادکست با نظرات مختلف در مورد افزایش VD آشنا میشید و این مساله باعث میشه برای انتخاب طرح درمان بیمارتون دیدتون بازتر باشه و با اطمینان بیشتری بتونین درمان رو انجام بدید.

dr_foadsh

لینک اینستاگرام:
Instagram.com/dr.foad.shahabian

اپیزود ۱۴ دنتکست
در این اپیزود راجع به افزایش VD صحبت میشود که بحث مطلقی نیست
و اختلاف نظر های بسیاری در آن وجود دارد.
طبق نظر داوسون، VD طول ثابت انقباضی و تکرار شونده ی عضلات
است.
در کتاب داوسون امده است که طول عضلات ثابت است و اگر زمانی
بافت سختی در تقابل با عضله قرار کیرد، بافت عضله پیروز است.
هنگامی که کندیل در مقابل ارتیکولار امیننس قرار دارد و ما فک را به
سنتریک هدایت میکنیم، کندیل عقب تر و بالاتر رفته و در این حالت
،تداخلی در نواحی دندان های خلفی ایجاد میشود که این تداخل باعث اوپن
بایت قدامی میشود. در حالیکه VDدر ناحیه ی قدام به ظاهر افزایش یافته
است،در نواحی خلفی و طول عضلات VD بدون تغییر و با کاهش ثبت
میشود
داوسون میگوید حالا که بیمار به CR رفته و تداخل خلفی ایجاد شده است،
میتوان از اوپن بایت ایجاد شده استفاده کرد و ترمیم هایی که نیاز به
افزایش VD داشتند را انجام داد. عیب این روش این است که تعداد زیادی
از دندان ها دست میخورند البته خود داوسون خیلی طرفدار افزایش
VDنیست ولی انرا تا مقداری مجاز میداند و معتقد است اگر میزانی که در
این حالت کندیل به بالا میرود را دوبرابر کنیم، مقداری به دست می اید که
میتوان بدون تغییر در طول عضلات ، به دندان های قدامی اضافه کرد.
در مقالات منتشر شده ی او، نظراتش راجع به VD تلطیف شده است. در
مقاله ای داوسون به سخنان مکندرو استناد کرده و به این نتیجه اذعان
کرده است که VD افزایش پیدا نمیکند. یعنی اگر VDافزایش هم پیدا کند
نهایتا ریلپس پیدا میکند چون نمیتواند طول ثابت انقباضی عضلات را
تغییر داد. البته در مقاله ی evidence baseای که بعدا منتشر شد، بیان
شد که میزان ریلپس بعدی به شدت افزایش  سابق VDنیست و بطور
متوسط ۰/۴ میلیمتر است.

بنابراین، اگر سخن داوسون را مبنای کار قرار دهیم، باافزایش VD, یک
فضای رستوریتیو برای بیمار ایجاد میکنیم و رستوریشن را قرار
میدهیم.پس از آن VDریلپس کرده و الوئول احاطه کننده ی دندان ریمودل
میشود . البته شرط این امر این است که تماس ها یکنواخت  و  با شدت
یکسان در CR باشد.همچنین راهنمای قدامی خیلی خوب باید انتخاب شود
.
نظرات مختلفی در مورد میزان افزایش VD وجود دارد که البته هرکدام
شرایط خاص خود را دارند.
در مقاله ی سیستماتیک ریویوای که در سال ۲۰۱۲منتشر شد ، موضوع
safe بودن افزایش VD مورد بررسی قرار گرفت. در این مقاله ۹ مقاله
قبلی مورد بررسی قرار گرفته و نتیجه ی نهایی اینطور بیان شده که در
جایی که اندیکاسیون داشته باشد میشود VD را افزایش داد و این مسئله
safe است . همچین این افزایش یک پروسه ی قابل پیش بینی است و
بااستفاده از رستوریشن های فیکس، این قابلیت بیشتر میشود  و بیمار
راحت تر تطابق پیدا میکند . در بررسی های انجام شده مشخصا بعد از
افزایش VD, بیمار ساین و سمپتوم نیز دارد که در بررسی های بلند مدت
self limit بوده اند و بیمار بهبود پیدا کرده است .
حال که متوجه شدیم که VD را میتوان افزایش داد، سوال این است که
میزان مجاز آن چقدر است ؟
طبق نظر داوسون این میزان نهایتا ۱/۵ تا ۲ میلیمتر است در حالیکه
برخی دیگر تا  ۴ میلیمتر را مجاز دانسته اند .
عده ای معتقدند ابتدا باید free way space  بیمار محاسبه شود و از
روی آن برای افزایش VD تصمیم گیری شود. مثلا اگر free way
space  ، دو تا ۳ میلیمتر باشد فیزیولوژیک است و در صورت بیشتر
بودن این میزان به راحتی میتوان VD را افزایش داد.
جالب است بدانید که در تعدادی از مطالعات انجام شده ، VD افزایش یافته
بیشتر از free way space  بوده و بیماران با آن تطابق پیدا کرده اند .

به همین دلیل پیشنهاد میشود که نقطه ی خاصی برای free way
space در نظر گرفته نشود بجای آن یک zone در نظر بگیریم .
در مقالاتی که در این ریویو بررسی شدند ، حداکثر میزان افزایش  VD ،
پنج میلیمتر بوده است که بیماران باان تطابق پیدا کرده اند . به همین دلیل
ما اطلاعاتی درباره ی حداکثر میزان مجاز نداریم بنابراین پیشنهاد میشود
VD را به اندازه حداقل میزان مورد نیاز افزایش دهیم .
سوال بعدی این است که بعد از افزایش VD، چقدر زمان میبرد تا بیمار به
آن عادت کند و آیا عادت میکند یا خیر .
نکته ی اول اینست که باید نباید از ابتدا به سراغ رستوریشن های دائمی
برود . باید ابتدا بااستفاده از اپلاینس یا رستوریشن های موقت،فک را در
VD مورد نظر قرار داده تا مدتی بگذرد و بیمار عادت کرده و پس از
برطرف شدن ساین و سمپتوم های بیمار ، به سراغ رستوریشن دائمی
برود .
در مورد مشکلات بیماران بعد از افزایش VD مطالعات با فالوآپ های
کوتاه مدت ، میان مدت و بلند مدت را در اختیار داریم .
بعضی از مطالعات گزارش کرده اند که بیمار پاسخ خوبی نمیدهد. این
مطالعات اکثرا مطالعات با فالواپ های کوتاه مدت ( معمولا ۵ تا ۷روز )
بوده اند . اما در مطالعاتی با فالواپ های طولانی تر مثلا یک ماه ، متوجه
میشویم که مشکلات بیمار کمتر بوده است . برای همین توصیه میشود
بیمار در مرحله ی رستوریشن موقت حداقل ۱ ماه باقی بماند .